Sonunda

  

    Bir ödev verilir önce. Konu aramaya başlarsın günlerce. Herkese sorarsın. Beğenmezsin cevapları. Sonra bir anda gelir ilham ve bulursun. Bu seferde başlarsın, içeriğe ne yazsam diye düşünmeye. Aynı  olay akışı burada da devam der. Yazmaya başlarsın, beğenmezsin, silersin tekrar başa dönersin. "Hım bu oldu artık"der bir kenara koyarsın. 

   Artık tamamlanmıştır içerikler, sonra html kodları girer hayatına. Aklında olan hayali yansıtmaya çalışırsın bu kodlarla. Az yanlış yapmazsın, en az yirmi defa siler tekrar yaparsın. Bazen küçücük bir işaret mahveder her şeyi. Derken uğraşa uğraşa anlarsın, çözersin programı. Hiç bir şey gelmeyince elinden arkadaşlara sorar, bulursun cevaplarını. Gece saat dörtlere kadar uğraşırsın bilgisayar karşısında. Gözlerin yorulur yeter artık bırak şu ödevi der ama beynin ise yap da kurtul der. Ama bırakmazsın sabır edersin, emek harcarsın ve YAPARSIN. 

   Kısaca böyleydi bir e- dergi maceram. Ve en sonunda tamamladım. Ama nasıl yorgun ve mutluyum anlatamam. 

   Sonunda yaptım Allah' a şükürler olsun.   :)

   İşte başında saatlerimi verdiğim ödevim. http://yunus.hacettepe.edu.tr/~zeynep.eker12/edergi/  O kadar uğraştım, okuRsanız sevinirim.